مجری: حجیه بی بی رازقی نصرآباد
ناظر: دکتر سوسن باستانی
کارفرما: مؤسسه تحقیقات جمعیت
پدیده نوظهور باروری پایین، بسیار پایین (TFR زیر ۵/۱) و پایین ترین (TFR زیر ۳/۱) یک مسیر جدیدی از انتقال باروری و یکی از چالش‌های جمعیتی بسیاری از کشورها است. در دهه‌های اخیر کشورهای زیادی شروع به اجرای سیاست‌هایی با هدف حمایت از خانواده‌ها و افزایش باروری کردند. در سال ۲۰۱۵ پایگاه سیاست‌های جهانی جمعیت نشان داد ۵۵ کشور هدف خود را افزایش باروری اعلام کردند. بسیاری از کشورها مجموعه وسیعی از اقدامات مزایا و خدمات را با هدف حمایت بهتر از والدین شاغل و همچنین افزایش باروری ارائه داده‌اند. این مزایا و خدمات ارائه شده از حمایت مالی به‌صورت پول نقد و معافیت مالیاتی برای خانواده‌های دارای فرزند تا حمایت از والدین شاغل در قالب سیاست‌های مختلف مرخصی و برنامه‌های مراقبت از کودکان و همچنین حمایت‌هایی در زمینه آموزش، سلامتی و مسکن متغیر است. از میان این اقدامات برای حمایت از زنان شاغل، طرح‌های مرخصی زایمان (مادرانه)، مرخصی والدینی و مهد کودک و مرخصی پدرانه، در رأس هستند. در همین راستا مطالعات متعددی در زمینه مرخصی زایمان و تأثیرات آن بر ابعاد مختلف زندگی خانوادگی و شغلی و تجربه مادران از بازگشت به کار در کشورهای مختلف انجام شده است. در کشور ما نیز در چند سال اخیر در راستای حمایت از زنان شاغل، مدت مرخصی زایمان از شش ماه به نه ماه افزایش یافته است همچنین در خصوص نحوه پرداخت حقوق و سطح دستمزدها در دوران مرخصی نیز تغییراتی صورت گرفته است. در این مطالعه تلاش می‌شود از طریق انجام یک مطالعه کیفی تأثیر مرخصی زایمان بر نیات و رفتارهای باروری زنان شناسایی شود. یافته‌های این مطالعه به گسترش دانش موجود درباره تأثیر سیاست‌های جمعیتی به‌طور کلی و مرخصی‌های زایمان به‌طور خاص بر رفتارها و نیات باروری، کمک می‌کند و بستر لازم را برای شناسایی دغدغه و مسائل خانواده‌ها و زنان در استفاده از مرخصی در ارتباط با خانواده و محیط کار فراهم می‌کند.
