در سالهای اخیر در تمام کشورهای صنعتی امید زندگی افزایش یافته و در زنان و مردان به حدود ۸۰ سال و یا بیشتر رسیده است. همچنین افزایش میانگین سن ازدواج، افزایش طلاق و کاهش باروری به وقوع پیوسته و منجر به تغییر و توسعه ساختار روابط بیننسلی در خانواده و پیچیدهتر شدن پیوندهای عمودی بین نسلها شده است. تغییرات جمعیتی ساختار و عملکرد خانواده را تحت تأثیر قرار داده به طوری که مدت زمان فرزندی- والدگری به طور چشمگیری افزایش یافته و اهمیت کمیت و کیفیت روابط خانوادگی را دوچندان کرده است. روابط فرزندان و والدین علیرغم وجود بیمه همگانی و دولت رفاه در این کشورها مهم بوده و مورد توجه محققین مختلف قرار گرفته است. در جامعه ما از روابط خانوادگی به طور عام و حمایت والدین از فرزندان بزرگسال به طور خاص حتی در سطح توصیف اطلاعات اندکی موجود است و به دلایلی ازجمله اینکه در کشور ما دولت رفاه وجود ندارد و اقشار آسیبپذیر کمتر تحت حمایت نهادهای دولتی بوده و یا پوشش موجود کافی نیست، روابط والدین با فرزندان بزرگسال از اهمیت بیشتری برخوردار میباشد.
این تحقیق تلاشی در جهت پاسخگویی به این سؤالات داشته که حمایت والدین از فرزندان بزرگسال در ابعاد مختلف به چه میزان است؟ عوامل اقتصادی اجتماعی مرتبط با حمایت والدین از فرزندان بزرگسال کدامند؟ حمایت والدین از فرزندان بزرگسال به چه میزان با انتظارات فرزندان بزرگسال تطابق دارد و راهکارهای رفع عدم تطابق چیست؟ …
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.