مجری: سیده زهرا کلانتری بنادکی
ناظر: دکتر محمد جلال عباسی شوازی
مهاجرت به‌عنوان یکی از عوامل اصلی پویایی جمعیت، در کنار باروری و مرگ و میر سبب تغییر در ساختار سنی، جنسی و متوسط رشد سالانه جمعیت مناطق می‌شود. در مراحل پایانی گذار جمعیت به‌علت باروری پایین و امید زندگی بالا، نقش مهاجرت در شکل دهی ساختار جمعیتی جوامع پررنگ تر شده است. این مسأله برای تهران با توجه به ویژگی‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی از اهمیت بالاتری برخوردار است. در این پژوهش تلاش بر این است که با دید سیستمی و کل‌نگر به پویایی‌های مهاجرت به تهران توجه کنیم و روابط تأثیرگذار بر مهاجرت‌ها را نه به‌صورت خطی و یک‌سویه بلکه به شکل حلقوی نشان دهیم. طراحی مدل مهاجرت با رویکرد پویایی سیستم به سیاست‌گذار کمک می‌کند تا عواملی که در تشدید پدیده مهاجرت یا توزیع متعادل جمعیت نقش دارند را بشناسد؛ تأخیرهای زمانی مختلف در شکل‌دهی رفتار متغیرهای مختلف را درک کند؛ روابط غیرخطی و بازخوردها را هنگام تصمیم‌گیری مدنظر قرار دهد. پویایی سیستم با شبیه‌سازی سناریوهای مختلف می‌تواند آینده‌های محتمل را پیش‌روی سیاست‌گذار ترسیم کند و او را برای حرکت به سمت شرایط مطلوب یاری کند.
