به مناسبت هفته پژوهش و فناوریگروه جمعیت و سلامت موسسه تحقیقات جمعیت کشور با همکاری پردیس علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه یزد، نشست تخصصی با عنوان تحولات سطح و الگوی مرگ و میر در ایران در روز سه شنبه ۲۳ آذر ماه ۱۴۰۰، برگزار کرد. دکتر اردشیر خسروی، رئیس رصدخانه سلامت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، دکتر محمد ترکاشوند استادیار جمعیت شناسی دانشگاه یزد و دکتر محمد ساسانی پور استادیار موسسه تحقیقات جمعیت کشور سخنرانان و دکتر رضا کیانی استادیار موسسه، دبیر این نشست بودند .ابتدا، دکتر رضا کیانی مقدمه‌ای در مورد اهمیت مرگ و میر در مطالعات جمعیت شناسی ارائه دادند و بر لزوم توجه به مطالعات مرگ و میر در راستای سیاست‌گذاری جهت بهبود وضعیت سلامت و طول عمر ایرانیان تاکید کردند.
دکتر اردشیر خسروی، در ارائه خود به بررسی سیمای علل مرگ در ایران پرداخت. وی به اهمیت اطلاعات مرگ و میر و وضعیت شاخص های مرگ با تاکید بر علل مرگ در سطح استان های کشور اشاره کرد و تفاوت های مهم این شاخص ها در سطح استان های کشور را مورد تاکید قرار دادند. دکتر اردشیر خسروی ابراز داشت که بیماری‌های غیرواگیردار به ویژه قلبی و عروقی علت اصلی مرگ و میر در کشور در هر دو جنس است. در سنین جوانی نیز مرگ و میر به دلیل حوادث غیرعمدی، دارای سهم مهمی است. همچنین در سال ۱۳۹۹ مرگ و میرهای افزوده ناشی از کووید-۱۹ در سطح استان های کشور قابل توجه است. دکتر محمد ترکاشوند در سخنان خود به ارزیابی کیفیت ثبت فوت، از طریق مقایسه اطلاعات موجود در آرامستان‌ها با اطلاعات سازمان ثبت احوال پرداخت. ایشان اشاره کردند که همکاری بین‌سازمانی سه مجموعه ثبت احوال، بیمارستان‌ها و آرامستان مرکزی شهرستان یزد باعث شده است تا پوشش ثبت فوت به ویژه برای بزرگسالان در حد بسیار بالایی باشد. در کنار کمیت ثبت، نیاز است تلاش سازمانی جهت بالا بردن دقت دادهها از لحاظ کیفیت ثبت نیز وجود داشته باشد. مشکل اصلی ثبت مرگ بزرگسالان در جابجایی محل ثبت است. از آنجایی که شاخص‌های مرگ‌ومیر مبتنی بر جمعیت پایه هستند، نیاز است که ثبت مرگ به صورت دقیق و بر اساس محل سکونت جمعیت باشد. و جابه‌جایی در محل سکونت و محل ثبت متوفی، باعث تورش در نتایج مطالعات منطقه‌ای در حوزه مرگ‌ومیر می‌شود. دکتر محمد ساسانی پور به بررسی تحولات شاخص امیدزندگی دربدو تولد در ایران طی نیم قرن پرداخت. درادامه، نقش گروه‌های سنی و علل مرگ در بهبود طول عمر ایرانیان را مورد واکاوی قرار داد. وی بیان کرد که مرگ و میر کودکان به ویژه طی دهه ۱۳۵۵ تا ۱۳۸۵ مهمترین عامل افزایش امیدزندگی دربدو تولد در ایران بوده و در دهه اخیر نقش مرگ و میر سالمندان پررنگ شده است. این نشست تخصصی با پرسش و پاسخ پایان یافت.
